Mars na nocnym niebie wyróżnia się rdzawym zabarwieniem. Porusza się po orbicie w odległości większej niż półtora raza odległość Ziemi od Słońca. Jego okres obiegu wokół Słońca wynosi 1,9 roku, a średnia prędkość z jaką się porusza 24 km/s.

Najbliżej Ziemi jest w momencie opozycji, czyli wtedy, kiedy Słońce, Ziemia i Mars znajdują się mniej więcej na jednaj linii. Minimalna odległość jaka może dzielić naszą planetą od Marsa wynosi 55 mln km (wielka opozycja), jednak ze względu na eliptyczność obu orbit jest zazwyczaj większa i wynosi nawet 100 mln km.

Okres obrotu Marsa wokół własnej osi jest zbliżony do Ziemi i wynosi 24,6 godziny. Jest on od niej o wiele mniejszy (marsjański promień równikowy wynosi 3397 km) i ma mniejszą masę (0,1 masy Ziemi).

Model budowy Marsa zakłada obecność jądra żelazo-niklowego o promieniu 1700 km. Następnie znajduje się płaszcz przykryty skorupą, która znowu jest pokryta warstwą regolitu i pyłu bogatego w tlenki żelaza. Temperatura powierzchni waha się między 170-300 K.

Ukształtowanie powierzchni Marsa jest bardzo urozmaicone. Na uwagę zasługują olbrzymie kratery i pasma górskie. Należy tutaj wspomnieć o gigantycznym wulkanie Olympus Mons o wysokości 25 km.

Marsjańska atmosfera jest cieńsza i rzadsza od ziemskiej. W jej skład wchodzi głównie CO₂ (95%), N₂ (2,7%), Ar (1,6%) i O₂ (0,15%). Poza tym występują śladowe ilości CO, pary wodnej, Ne, Kr i Xe. Na wysokości 15 km tworzą się chmury złożone z kryształków suchego lodu i lodu wodnego. Natomiast bliżej powierzchni powstają żółte obłoki pyłowe, unoszone do wysokości kilku kilometrów. Na Marsie występują wiatry, których prędkość może dochodzić do 300 km/h.

Wokół Marsa krążą dwa księżyce Phobos i Deimos. Są one pokryte licznymi kraterami i ich powierzchnie odbijają tylko 6% padającego na nie promieniowania słonecznego. Jest on planetą najbardziej podobną do Ziemi i dlatego poszukuje się na nim różnych prymitywnych form życia.

Obserwacja Marsa za pomocą teleskopu jest stosunkowo ciężka. Dopiero z lustrem o średnicy 130 mm można osiągnąć w miarę zadowalające wyniki. Tak naprawdę obserwacje można z sukcesem prowadzić w okolicach opozycji, inaczej ciężko będzie wyciągnąć jakieś szczegóły „czerwonej planety”. W porównaniu do Saturna i Jowisza jest on planetą bardzo wymagającą.